" I fall in love... Sorry..."

Zaczne od informacjii...
Więc kochani, wracaam! Cieszycie się?
Miała problemy a to zdrowotne, miłosne, rodzinne i tak dalej... ale żyje ;))
Postaram się regularnie co tydzien dodawać rozdziały.

NO I NA KONIEC SZANTAŻ.
Jeśli nie będzie pod tym postem więcej niż 15 komentarzy USUWAM BLOGA .
a teraz długo oczekiwany rozdział. Jest krótki, lecz chce zobaczyć ile osób wróci do czytania :)
Enjoooy <3
_______________________________________

Siedziałam w dresach i czekałam na blondyna. 20... Po domu rozszedł się dźwięk dzwonka. Niepewnie podeszłam do drzwi i je otworzyłam. Stał tam blondyn ubrany w full cap, spodnie z obniżonym kroczem oraz czarną bokserkę z mrocznym motywem. W ręku trzymał czerwoną różę z kolorową wstążeczką. Uśmiechnełam się i wpuściłam go dalej. Wszedł niepewnie do holu dając mi róże. Podziekowałam i kazałam udać się za mną. Weszliśmy do salonu i oboje opadliśmy na sofę.
-Zanim zaczniesz.. - powiedziałam gdy zauważyłam, że Nialler chce się odezwać - obiecaj, że nie będziesz mnie okłamywał...
-Obiecuję... Więc mogę zacząć? - spytał a ja kiwnełam jedynie głową - Wiem, że jesteś zła na mnie ponieważ myślisz, że kogoś mam. Ale to nieprawda. - wybronił się odrazu - wtedy dzwoniła do mnie moja mama i rozmawialśmy o ślubie Twojej mamy. Widocznie dostała zaproszenie, a ty odrazu mnie osądziłaś. - powiedział szybko. Jego oczy zaczeły dziwnie świecić aż w końcu na jego policzkach pojawiły się słone łzy. Siedziałam jak wryta wpatrując się w smutną twarz blondyna.
-Ja, ja nie wiedziałam. -powiedziałam zszokowana i rzuciłam się na szyję blondyna. Objełam go ramionami i jak najczulej przytuliłam. Czułam zakłopotanie chłopaka, jednak po chwili odwzajemnił uścisk.
-Dziękuję, że mi przebaczyłaś.- powiedział w moje włosy. Odsunął się ode mnie i delikatnie założył kosmyk włosów za moje ucho. - Lubię Cię, Edith. Ale nie jak przyjaciółkę. Lubię, lubię Cię,- powiedział i zbliżył swoją twarz do mojej. Nasze usta spotkały się w delikatnym pocałunku.



-Ja Ciebie też lubię, Nialler.

~*~

Gdy Niall wyszedł odrazu poszłam do swojego pokoju z zamiarem położenia się spać. Zerknełam na telefon. Godzina 00.20 am. Jak ja jutro wstanę, spytałam się w myślach. Jedna wiadomość. Zdziwiona odblokowałam ekran. 

Uśmiechnełam się i odpisałam. 

Po odpisaniu odrazu zeszłam na laptopa. Ułożyłam go na łózku i sama się położyłam. Gdy system się załadował, włączyło się Skype. W oczy rzuciło mi się powiadomienie o zaproszeniu. Przyjełam zaproszenie a po chwili usłyszałam dźwięk połączenia Skype. Kamerka uruchomiła się a moim oczom ukazała się roześmiana twarz Harrego. Pomachał mi i jeszcze bardziej rozszerzył uśmiech. 
-Przeczytałem na twoim Twitterze, że już niedługo wyjdą aż dwa hity! No gratulacje, gwizdeczko! -powiedział i słodko się zaśmiał
-taaak.. Wiesz. Dzis po głowie cały czas chodzi mi taka muzyka... Ale... Nie wiem skąd to... -powiedziałam i próbowałam sobie przypomnieć.
-Zanuć! Pomogę Ci trochę! -zaoferował. Zaczełam nucić a on dokładnie się wsłuchał. Gdy skończyłam na chwile się zamyślił i uśiechnął pod nosem.
-Wszytsko okey? -spytałam.
-Tak.. Wiesz... Pasują do tego słowa... którę, ekhmm.. Wymyśliłem po naszym spotkaniu w restauracjii... -widziałam jego zakłopotanie.
-No to dawaj.
- you can turn me down,

You can throw me now,
The harder out, the harder I come back around.You can break my heart,But you can’t scratch my name,I can take the hit cause I’m a boomerang.*

-Boże! Harry, to jest wspaniałe! Dziękuję! Już napewno Maddeline sie nie przyczepi, że brakuje jej piosenek! Jesteś kochany! - zachwycałam się - Wyślesz mi słowa?
-Jasne... Ale pod jednym warunkiem... -zrobił przebiegłą minę.
-Tak?
-Pójdziesz ze mną na randkę... - podkreślił ostatnie słowo.


JAK MYŚLICIE? ZGODZI SIE? :D

'Whenever you go, just always remember. That's you got home for now, and forever...'

Od pocałunku z Niallerem w ogóle nie mogłam skupić sie na pracy. Ciągle myślałam co dla niego to znaczyło, a czym było dla mnie...

-Edith, kochanie. -zaczął fotograf, Alex. - posłuchaj. Ja wiem że teraz ten chłopiec z gniazdem na głowie Ci się podoba, ale nie możesz zaniedbywać pracy! -powiedział.
Zrezygnowana poprosilam o pięć minut przerwy. Asystenka fotografa przyniosła szlafrok, gdyż mój strój składał sie jedynie z butów na wysokim obcasie, króciutkich spodenek i "stanika". Przyniesiono mi szklankę wody. Spojrzałam w kierunku Maddeline gadającej przez telefon i zawzięcie coś notującej.
Już po chwili stała nademną.
-Sesja, na której jesteś teraz, pojawi sie w Comopolitan już za dwa tygodnie! Jutro nagrywamy reklamę Pepsi. -powiedziała z wyrazem twarzy pięciolatka który dostał wypasiony samochodzik.
-Tak, tak... Ale jak znow będę musiała występować w czymś takim-  pokazałam na mój obecny strój - to sie poddaje.
-Koniec przerwy! Nie płacą mi za obijanie się! -Wrzasną brunet. Wstałam i udałam się na biała plansze, robiąc to coraz inne pozy by, uwydatnić moje piersi, pupę i talię.
To był tak naprawdę pierwszy tak popularny magazyn.
Gdy Alex zrobił ostatnie pstryknięcia, pokazał mi trzy fotki, które mają najwięcej szans by sie ukazać w gazecie.
-To będzie to, to a na okładkę, pójdzie to.
-Idealnie. -szepneła Mad.

~*~

-Jest tu kto? -wrzasnełam rzucając torbę w holu.
-Jesteeeeeśmyyy głoooodnee! -zawołała Mad.
Zaniepokojone weszłyśmy dalej.
To, co zauważyłam w salonie było przejściem najśmielszych oczekiwań.
Na kanapie leżał Niall, z workiem lodu przyłożonym do głowy.
-Co tu sie stało? -spytałam podbiegając do Niallera.
-Rycerz przyszedł do Ciebie, nie poznałam go i dostał miotłą w głowę. -powiedziała gosposia czytając magazyn.
-I ty tak to spokojnie mówisz. -powiedziała Mad.
-E-Edith..? To ty? -spytał i przekręcił głowę w moją stronę.
-Tak to ja. Dasz rade wstać? Musimy pogadać.
-Właśnie po to tu jestem. -powiedział blondyn i wstał.
Razem udaliśmy się na górę do mojego pokoju. Zamknełam za nami drzwi, by mieć pewność że nikt nas nie usłyszy.
Opadliśmy oboje na łóżko.
-No to tłumacz się co zrobiłeś Ann że przyrąbała Ci miotłą?-spytalam i się zaśmiałam, a Niall mi zawtórował.
-Jesteśmy dziś umowieni prawda? -spytał, na co ja tylko przytaknełam głową - W domu zrobiłem obiad, no i Liam pilnuje by sie nie spalił. Przyjechałem żeby Cię zabrać do mnie. Lecz gdy przyszedłem, zostałem zaatakowany.- pokazał palcem na miejsce gdzie będzie nie mały guz.
-Oh ty mój biedaku...- powiedziałam i go przytuliłam.
-Tylee? -spytał i spojrzał na mnie swoimi hipnotyzującymi oczyma.
Próbowałam się powstrzymać ale nie udało mi się to, i w wyniku końcowym pocałowałam go w główkę.
-Juz nie boli, pani doktol.- powiedział słodkim głosikiem. Zaśmiałam się i położyłam sie na poduszce.
Dosłownie dwie sekundy później do pokoju wtargneła Ann.
-Jeszcze raz zostawisz torbę w holu a Cie ukatrupie.- powiedziała żartobliwym tonem i wyszła.
-Ooo! A to, to co? -spytał Irlandczyk podnosząc strój w którym dziś pozowałam.
 -Ubranie, ciołku.- powiedziałam i zabrałam moją własność.

-Ciekawe gdzie w nim chodzisz... - powiedział podpierjąc brodę o dłoń i udając że myśli.

-Zobaczysz za dwa tygodnie.- odparłam z przekąsem.- A teraz czekaj, przebiorę się w coś normalnego.

Udałam się najpierw do garderoby a później do łazienki.

~*~

-Tak. Ehem...- usłyszałam gdy dochodziłam do mojego pokoju. Widocznie Niall rozmawia przez telefon, pomyślałam. - Ja Ciebie też kocham, pamietaj o tym. Tak, tak . Dobrze. No wiesz... Jedni się kochaja inni nie. Haha! Zawsze będę Cie kochał.- I w tym momencie mogę oświadczyć iż moje serce rozwaliło sie na miliony kawałeczków. Wziełam dwa głębokie oddechy i weszłam do pokoju. Blondyn szybko schował telefon.
-Wyjdź.- powiedziałam chłodno.
-A-ale mieliśmy jechać do mnie. - zasmucił się blondyn.
-Po cholerę!? Chcesz mnie wykorzystać i zostawić, tak? Może kazali Ci rozpierdolić mnie psychicznie? Udało Ci się!- nie dopuszczałam go do słowa.- a teraz się stąd wynoś póki w mojej ręce nie ma żadnego niebezpiecznego narzędzia!- wrzasnełam a blondyn potulnie wyszedł. Zatrzasnełam za nim drzwi i rzuciłam się zapłakana na łózko. Nie, nie uda mu się to, pomyślałam i chwyciłam telefon.

Do: Pezziee.

Ty. U mnie. Za 10 minut. Czas na zakupy. Czekam.xx

 Napisałam i zadowolona opadłam na łózko. Chyba pierwszy raz byłam zadowolona ze swojejgo, jakże dojrzałego zachowania. Nie płakałam, po prostu o tym zapomnę.
Był moim najlepszym przyjacielem. Szukałam go w każdej wolnej chwili. Teraz, gdy go "odzyskałam", zrobił mi nadzieje i odszedł...
Moje rozmyślania przerwał dzwonek drzwi.Szybko chwyciłam torbę, do której wrzuciłam portfel i telefon. Zbiegłam na dół gdzie stała Perrie gadająca z Ann.
-To my lecimy na zakupy. - powiedziałam do Ann. -gdyby mama dzwoniła, powiedz jej że będę wieczorem.
-Dobrze, leć. Baw sie dobrze. -odpowiedziała.
Wraz z Perrie wsiadłyśmy do jej białego Coopera i ruszyłyśmy w stronę największej galerii w Londynie.

~*~

Dwie godziny chodzenia trochę mnie zmęczyły. Z Perrie postanowiłyśmy urządzić mały postój. Na środku stała fontanna, z łąwkami dookoła niej. Odłożyłyśmy nasze zakupy i wecz padłyśmy na nie, lecz nie na długo. Po chwili z głośników wyleciała piosenka Wings, blondynki zespołu. Wstałam i zaczełam tańczyć.

-Idiotko, siadaj! - zaśmiała się - Ludzie patrzą i Cię nagrywają!

-Ludziee! -wrzasnełam- Kto tańczy ze mną? Masz rób zdjęcia. -podałam Pezz telefon,a po chwili dookoła było pełno wariatów takich jak ja. Pokazałam im jaki ruch mamy wykonywać, a oni szybko to załapali, i tańczyliśmy jak naćpani.

Gdy piosenka usłyszała swój koniec, dopiero się rozejrzałam, i skapnełam, że cała galeria patrzyła się na mnie i moją grupę taneczną.

-Dziękuje! To było świetne!- powiedziałam, na tyle głośno by po chwili było słychac oklaski. Spojrzałam na Perrie która zwijała sie ze śmiechu.

~*~

Usiadłam na fotelu i spuściłam głowę.

-Dobrze kochanie. -powiedziała Maddeline przez zaciśnięte zęby.- nie będę krzyczała. Ale pod jednym raunkiem.- westchnełam ale pokiwałam głową by kontynuowała.

-Jutro jesteśmy umówione na szesnastą by nagrywać reklamę Pepsi, tak?- spytała.

-tak.- jęknełam.

-Więc... Przed zdjęciami zagrasz mały koncert. O godzinie ósmej rano. -powiedziała z dumną miną.

-Co?! -zerwałam się z siedzenia.- Tak nie można.

-Alez można! Kocham CIę!- powiedziała i wyszła.

Zrezygnowana opadłam znó na fotel, patrząc się na pustą przestrzeń. Nie dano mi chwili spokoju, gdy zadzwonił telefon.

-Halo?

-E-edith? Cześć to ja, Niall.. Może, może możemy się spotkać?-spytał. Pierwsza myślą było to bym się rozłączyła, lecz gdy usłyszałam jego śliczny, z nutką strachu, głos - serce mi się roztopiło.

-Myślę że możemy. 

-Będę u Ciebie za godzinę.- rzekł uradowany i się rozłączył.

_____________

Obiecajcie że nie zabijecie!

Wiem że słaby, wiem że krótki, wiem wiem wiem....

ALE JUŻ W NASTĘPNYM BĘDZIE DUUUUUŻO AKCJIII ;)

Ten rozdział dedykuje kochanej Wiktorii.

Dziękuje że jesteś <3

'If I let you know, I'm here for you, maybe you'll love yourself, Like I love you...'

Przebudziłam się z niemiłosiernym bólem głowy. Podparłam się na łokciach i rozejrzałam dookoła. Leżałam w ciuchach, w których byłam wczoraj z Harrym. Słodki Loczek leżał na kanapie... Znajdowałam się w jego pokoju, co poznałam po powieszonym plakacie Nirvany i The Beatles.Wstałam i podeszłam do bruneta, szturchając go w ramię, jednak to nic nie podziałało, i powtózyłam czynność.
-Oh wstawaj Harreh!- powiedziałam, a ten powoli podnosił powieki.
-c-co się dzieje?- spytał zachrypniętym głosem.
-Fajnie by było gdybym wiedziała.- odpowiedziałam i się przeciągnełam.-Pożyczysz mi jakieś... dresy?- spytałam i spojrzałam na pomięte ubrania.
-Ah tak. Jasne. Weź sobie, są w czwartej od góry szufladzie. -powiedział i znów opadł na poduszkę.

~*~

Powoli schodziłam po schodach, co chwile potykając się o nogawki zadużego dresu Słodkiego Loczka. Przeszłam przez hol, trafiając do kuchni, gdzie przy stole siedział Liam, Zayn i Louis czytający coś zawzięcie w gazecie.

-Hej. -powiedziałam i się uśmiechnełam.

-Ehem...-mrukneli wpatrzeni w ciąg liter.

Wzruszyłam ramionami i pozwoliłam sobie zalać Yorkshire. Z ciepłym kubkiem siadłam na przeciw chłopcom. Chwilę później do kuchni wpadł Harry w samych czarnych shortach.

Chłopcy spojrzeli na niego, później na mnie.

-Jestem brudna? -spytałam i się zaśmiałam.

-Nie. nie... -powiedział pod nosem Liam.

-Co jest nie tak? I gdzie Nialler?- powróciłam do sączenia herbaty. Zamiast odpowiedzi, Zayn rzucił mi świeża gazetę przed oczy.

Harry Styles (19 l.) i Edith White (19 l.) są razem?

Ostatnio doszły do nas plotki że sławny piosenkarz Harry z zespoły One Direction spotyka się z modelką, aktorką i koleżanką z branży Edith White.

Jak na zawołanie, para pokazała się w restauracjii, gdzie trzymali się za ręce i patrzyli w oczy.

(zdjęcie)

Podobno "połączył" ich Ed Sheeraan, z którym młoda piosenkarka współpracuje.

Czy piosenka (która jest napisana z Ed'em) przynajmniej w najmniejszym stopniu tyczy się przystojniaka z boysbandu? To okaże się w najbliższym czasie...   

Wpatrywałam się w gazetę jak zahipnotyzowana. Co to jest, pomyślałam.

Chwilę później poczułam ciepły oddech na karku. Był to Styles, czytający artykuł.

-A co do Nialla- odezwał się Zayn- jest u siebie w pokoju. Poszedł tam, a gdy wszedłem do kuchni, gazeta leżała na środku.-skońćzył, a ja zapominając o herbacie i bólu głowy pobiegłam na górę.

Delikatnie zapukałam w białe drzwi.

-Liam! Jeżeli chcesz  mnie namówić żebym co zjadł, to lepiej... PO PROSTU IDŹ!- wywrzeszczał.

-A-ale to nie Liam.  - powiedziałam uchylając drzwi. Na łóżku leżał blondyn z głową schowaną w rękach.-Co jest? -spytałam.

-Nic.-wychlipał.

Nie mogłam go tak zostawić. Podeszłam do łóżka, położyłam się obok, podniosłam jego rękę tak, by mnie obejmował. 

 

-Wiesz, że mi możesz wszystko powiedzieć, tak? -spytałam szeptem.

-Mhmmm..- usłyszałam.

-No to czekam.

-Wszystko jest w jak najlepszym porządku.- bronił się uparcie.

-Nialler... Wiem że coś jest nie tak.- dalej trwaliśmy w jakże przyjemnym objęciu.

-Czy, czy ty myślisz że nie jestem męski? - spytał i poczułam tak jakby poduszka zrobiła się bardziej mokra.

-Oh Niall! Jesteś najbardziej męskim facetem jakiego znam!- powiedziałam i się uśmiechnełam.

-A-aa Harry?- spytał z nutką nadziei w głosie.

-Nawet w najmniejszym stopniu Ci nie dorównuje.- odpowiedziałam pewnie.

Nic nie odpowiedział, jedynie wzmocnił mój uścisk.

Trwaliśmy w uścisku póki do pokoju nie wtargnął Lou, który po ogarnieciu że potrzebujemy chwili dla siebie, szybko się ulotnił.

Wstaliśmy i siadliśmy po turecku na łóżku.

-P-powiesz mi jedną rzecz? -spytał bawiąc się palcami, i ani na chwile nie patrząc na mnie.

-Pytaj.

-Czy ty wczoraj... wczoraj całowałaś się z Harrym?-spytał, a moje serce miało przerwę w pracy.

-I to niby ja byłam pijana. Nie... Wczoraj flirtowałam z Harrym, pod wpływem alkoholu ale do niczego nie doszło! Czytałeś gazetę, prawda? -spytałam ze zrezygnowaniem.

-Ehem... -mruknął. Podniosłam jego podbródek palcami tak że patrzył prosto w moje oczy.

Nasze twarze powoli zbliżały się do siebie... Były coraz bliżej i bliżej... 

Gdy brakowało już przestrzeni między nami, nasze usta zetknęły się w nieśmiałym pocałunku.

 Odsunełam się, i spojrzałam na niego. Bałam się, że przesadziłam.Nie patrzył na mnie. Patrzył na pościel między nami.

Na jego twarzu pojawiał się coraz to promienny uśmiech. Spojrzał na mnie, a ja odwzajemniłam jego mimikę.

-Ja prze-przepraszam. -powiedział i uciekł do łazienki. Zszokowana zerwałam się i odrazu podeszłam do drzwi. Zapukałam.

-Nialler... Blondaskuuu! Otwórz proszę.

-Nie! Jestem do dupy! Nigdy nie będę taki uroczy jak Harry! Nigdy nie będę taki męski jak Liam! Nigdy nie będę taki odważny i przebojowy jak Zayn! Nigdy nie będę taki zabawny jak Lou! Zawsze będę takim dupkiem z farbowanymi włosami, brzydkim ciałem i krzywymi zębami.-zrobił przerwę- Przepraszam! Wiem że się zrazilaś. Wiem że okropnie całuje... Wybacz... -powiedział i usłyszałam jak wybucha płaczem.

Przez chwile myślałam co powiedziec. Musiałam się streszczać...

Usiadłam opierając się o ściane.

-N-nigdy nie będziesz uroczy jak Harry, bo jesteś dwa razy bardziej uroczy. Nigdy nie będzie męski jak Liam, bo nikt nie potrzebuje jakiegoś ..."Faceta".-powiedziałam ostatnie słowo grubym głosem.- Nikt nie potrzebuje przebojowego faceta, tylko kochanego, a twoje żarty i samo zachowanie przyprawia mnie o uśmiech.-skończyłam swój monolog, a parę sekundek później usłyszałam przekręcanie zamka w drzwiach.

Spojrzałam do góry i stał tam ten śliczny blondyn. Padł przede mną na kolana, wtulając się. Odwzajemniłam gest, zciągając się jakże przyjemnym zapachem. Dało się usłyszeć przytłumione moimi włosami "Dziękuje".

Odkleił się ode mnie, i chwycił za dłoń.

-Pójdziesz ze mną na kolacje?- spytał niesmiało. Wyglądał strasznie słodko.
-pewnie! To na kiedy mam się wyszykować? -spytałam z uśmiechem.
-Może jutro na osiemnastą?
-Wspaniale. Nie mogę się doczekać. -powiedziałam i się w niego wtuliłam.

__________________
Hej, tu Edith ;)
Jak się wam podoba?
Przepraszam że krótki, lecz jest tak zrobiomy iż jest tu przełomowe zdarzenie między Niallem a Edith ;3
Czekam na wasze opinie.

Kocham, Edith. xx

Edit . Chcialam wam powiedziec, ze bedziecie (przynajmniej wiekszosc) tym co wydarzy sie w kolejnym rozdziale ;) xx

'One way or another I’m gonna find ya. I’m gonna getcha getcha getcha getcha. One way or another. I’m gonna win ya. I’m gonna getcha getcha getcha getcha...'

Podczas podbytu w łazience, nie czułam się swojo. Fakt, że byłam w domu tak naprawdę z samymi facetami. Ostatnio takie zbliżenie miałam  z Joe Jonasem, na gali, gdzie gadaliśmy o fatalnych przystawkach.
Po dłuższym prysznicu, w samym ręczniku stanełam przed lustrem w łazience. Przez chwile wpatrywałam się w swoje odbicie, lecz póżniej zabrałam się za rozczesywanie włosów.
Gotowa udałam się do pokoju Harrego który siedział na sofie, która dziś będzie mu za łóżko, i grał na telefonie.
-O, już jesteś. - odezwał się i odłożył telefon na stolik do kawy.
-Tak. Przepraszam, muszę zadzwonić do mamy. -powiedziałam biorąc telefon. Wykręciłam poprawny numer i wyszłam na taras. Oparłam się o balustradę i czekałam na odezw.
-Halo? -spytał głos w telefonie. Rozbudzony mimo dosyć późnej godziny.
-Hej mamuś.- powiedziałam. -Nie przeszkadzam? -spytałam.
-Nie. Poczekaj. Will! Do cholery! Złaź z tego stołka i załóż koszule! Edith Dzwoni. - wydarła sie a w tle można było usłyszeć "Dobra, dobra..."- Co tam słychac kotku? -spytała, o nagle.Lekko się zaśmiałam.
-Jest naprawdę dobrze. Właśnie jestem u chłopców. Dziś u nich nocuje. -pochwaliłam się -a Ty nie próżnujesz? -spytałam ze śmiesnie podejrzliwym głosem.
-O to wspaniale! Ja? Kochanie! Ja jestem grzeczna, to Will! -tłumaczyła się.
-Eeeh... To jest dziwne. Zamiast ja mówić, że z nikim nic nie robiłam, to Ty mi się spowiadasz. -powiedziałam.
-Tak. To dziwne. Jakies planu na jutro? -spytała mama,a w tle słychac było tłuczone szkło. -Will! Sprzątasz -wrzsneła.
-Jutro do studia o szesnastej z Edem będę nagrywać tą piosenkę.
-Napewno jest wspaniała.- powiedziałą kojącym głosem. Tak strasznie mi jej brakuje.- Kochanie, idź baw się, a nie stoisz, gdze kolwiek jestes! Poderwij chlopaka jakiegoś! Z kim przyjdziesz na wesele?
-Odnalazłam Niall'a. -wypaliłam, a po policzku spłyneła łza.
-To chyba dobrze, ze się spotkaliście, prawda? On jest w tym.. No... One Direction, yep?
-Tak tak... Ale on powiedział że mnie skąś kojarzy, podpowiedziałam mu że z telewizjii, przypomniał sobie, że to ja. Jego "siostra" z dzieciństwa. A wiesz co się stało strasznego?! Mysli że jestem z Harrym! -powiedziałam zbulwersowana a po moim policzku spłyneła pojedyncza łza.
-S-słucham?- zaniemówiła.
-Mamus Masz rację, ide się bawić jak nigdy nic. Kocham Cię, Pa! - powiedziałam i cmoknełam do telefonu rozłączając się. Rzuciłam z tarasu telefon na łóżko, i znów zapatrzyłam się w panoramę miasta.

~~*~~

Poczułam wyjątkowo ciepłe, duże dłonie na moich biodrach, przesuwające się do przodu, w strone brzucha. Nie powiem, było to strasznie przyjemne, ale powinnam temu zaprzestac.

-Harry, proszę przestań. -rzekłam a ciepły powiew wiatru okalał moją odsłonietą skórę.

-Nie ma tu Harrego.- rzekł ciepły, lekko schrypniały głos, tuz przy moim uchu.

-Niall. -szepnełam i się odwróciłam.

-Tak Edith. Już nigdy Cię nie opuszczę. -powiedział mi mnie przytulił.

-Kocham Cie - szepnełam.

-ja Ciebię też, księżniczko. - i tak oto nasze usta stały się jednością.

~~*~~

-Edith! Edith kochanie, obudz się! Proooooszę! Bo Cię będę łaskotał. -powiedział ktos tuz nademną. Otworzyłam oczy. Słodki loczuś nachylał się tuż nade mną. Jęknełam i próbowałam dalej spac.

-ooo nie nie. Nie ma tak. -powiedział i zrzucił kołdrę.

-Która godzina? -mruknełam.

-Dwunasta. -odpowiedział uśmiechając się. Odrazu się poderwałam.

-Co?! - wrzasnełam. Wygoniłam Harrego z pokoju i czym prędzej zaczełam się ograniac.

Gotowa z torbą zbiegłam na dół, gdzie wszyscy siedzieli przy stole.

-Zjesz z nami? -spytał Liam. Skusiłam się na małą porcje jajecznicy Danielle.

Nie byłam szczególnie wciągnieta w rozmowę, póki nie tyczyła się mnie...

-No to może Ty Edi opowiesz swój sen. - powiedział.

-Eee... Nie ma co opowiadac. Sniły mi się kotki. -powiedziałam nabierając trochę jajecznicy na widelec.

-Oh tak? -spytał podejrzliwie Loczek. -Czy wszystkie kotki nazywają się Niall i całują?

-Słucham?!- wrzasnełam

-Gadałaś przez sen i się ruszałąś. -zachichrał Harry i dostał kuksańca od Eleonor która siedziała obok.

-Ja.. -jąkałam się.- Ja już pójdę.- rzuciłam szybko. 

Powiedziałam dosyć głośno "Pa" i z torbą na ramieniu wyszłam przed dom. Zadzwoniłam do Toddiego i Maddeline.

-Tak. Zdąze! Obiecuje. -powiedziałam do irytującej Mad i się rozłączyłam. W tym czasie podjechał samochód Toddiego. Wsiadłam i się uśmiechnełam.

-Hej. Jak tam sprawy ? -spytałam

-Idealnie. -powiedział i wrócił do suszenia zebów. Mój telefon zawibrował. Zerknełam na ekran i ukazał się numer Harrego. Zrobiłam zdziwioną minę, ale nie odebrałam. Byłam na niego wkurzona.

~~*~~

Szybko biegłam wąskimi korytarzami w budynku studia. Cały czas błądziłąm i nie mogłam znaleźć sali 21b! Spojrzałam na drzwi.

-No 21a, ale gdzie b?- szepnełam pod nosem i jak na zawołanie zobaczyłam szukane drzwi. Szybko wtargnełam, i widocznie tym przeraziłam Ed'a , ponieważ wraz ze swoją gitara upadł na podłogę. Podeszłam do niego i pomogłam wstać do pozycji stojącej. "Dzięki" szepnął z promiennym uśmiechem. Odwzajemniłam go i weszłam do pomieszczenia za szybką. Po chwili dołączył Ed. Do sali wpadła Maddeline. Mogliśmy zaczynac. Facet w okularach i z słuchawkami, pokazał nam palec do góry, i Ed zaczął grac.

All I knew this morning when I woke is I know something now
Know something now I didn’t before
And all I’ve seen since 18 hours ago is green eyes and freckles
And your smile in the back of my mind making me feel like

 I just want to know you better, know you better, know you better now...

~~*~~

-to było to~To było piękne! Jeszcze jedna piosenka twoja.-gadała tuż nad moim uchem Mad podczas chodzenia po galerii handlowej.

-tak, dzięki. Zajdzmy do McDonalda po kawę, i wracajmy do domu... Że co?! - krzyknełam szeptem.

-Jedna. Dasz radę. Masz tydzień. Im wczesniej tym lepiej.- Powiedziała i poszła złożyć zamówienie.

~~*~~

-Sylwia, kochanie odbierz.- mówiłąm. Tak dawno nie gadałam z moją przyjaciółką. Może się obraziła?, pomyślałam.

Zrezygnowana usiadłam na krześle przy biórku i wystukiwałam rytm długopisem tępo patrząc się na moje i jej zdęcie.

-Mmmhmmm... Yeaa... -zaczełąm nucić pod rytm stukanego rytmu- My best friend, best friend... Till the very end... Cos.. Cos best friend  don’t have to pretend
You need a hand, and i’m right there right beside you
 You in the dark, i’ll be the bright light to guide you. Tak! -krzykneła - to jest to! -wrzasneła uradowana i zaczełam spisywać tekst pod rytm. 

Po pierwszej zwrotce chwyciłam gitarę, i próbowałam dopasowac muzykę.

Po godzinie męczarni, no może trzech godzinach, była gotowa...

~~*~~

Ostatni brzdek gitary. Ca;y czas, od wymyślenia ją gram, próbując wyciągnąc jakies błędy. Czyżby była aż tak idealna? Coś jest nie tak. Odwróciłąm głowę od okna w stronę drzwi.

-Niall?! -pisnełam przerażona. -C-co ty tu robisz? Słyszałeś wszystko? Jak tu długo stoisz?- zdenerwowana zadwałam pytania.

-Spokojnie Edi. -powiedział i cholernie słodko zmarszczył nosek.- Przyszedłem porozmawiac. Wpuściła mnie wasz gosposia. Całkiem miła kobieta. - powiedział i zamknął drzwi. Podszedł bliżej o pare kroku. 

-Siadaj. -powiedziałąm wskazując na łóżko.

-Podoba mi się ta piosenka. Jest o przyjaźni... To takie mocne uczucie, prawda? - powiedział bawiąc się palcami i co chwila uśmiechając się do siebie,

-Do czego dążysz Niall? -spytałam.

-Ojeju. Ja przyszedłem porozmawiac o moich uczuciach, zwracam się do Ciebie zdrobniale, aTy "Bum"!- powiedział wymachując ręka na ostatnim... odgłosie.

-Przepraszam. Po prostu nie spodziewałąm się Ciebie tutaj.- powiedziałam łagodnie i dołożyłam gitare. Przysunełam krzesło bliżej gościa.

-Ale nie wyśmiej mnie okey? Ufam Ci, i dlatego przyszedłem do Ciebie. Przeciez kiedys nie mogliśmy bez siebie wytrzymac.-powiedział z westchnieciem na wspomnienia.

-Tak. Pamiętam. To było słodkie.. 

-Kontynuując. Zakochałem się. - powiedział a mną coś wstrząsneło. Dobrze że nic nie piłam, bo albo bym się zakrztusiła, albo wszystko wypluła. 

Uspokoiłam się, i nie dac po sobie nic poznac odpowiedziałam.

-Czyli nici z tego że pójdziesz ze mną na wesele i ślub mamy? -spytałam przygryzając wargę.

-twoja mama bierze ślub?! - powiedział z bananem na twarzy. -Moja mama nic nie wspominała! Jakie zaskoczenia. - powiedział.

-Dobra. Wracając do tematu. Jeśli jest warta tego zachodu, a napewno jest, jesli się zakochałeś, zaproś ją na kolację. Albo sam coś urządź. - powiedziałam z uśmiechem. Wymuszonym, ale próbowałam by był jak najbardziej wiarygodny.

-Cholernie tęskniłem, Edith. -powiedział i się we mnie wtulił.Jego ciepło było takie przyjemne. Tak było idealnie.

Oczywiście magia znikła gdy ktoś zapukał. Szybko się oderwaliśmy, a do pokoju wstąpiła gosposia.

-Przepraszam że przeszkadzam, ale telefon doCiebie. -powiedziała i podała telefon stacjonarny. 

-Tak? -spytałam.

-hej. -odparł Harry. -Chcesz możeze mną gdzieś skoczyć? -spytał a jego głos dziwnie drżał.

-Słodki Loczusiu, przepraszam, ale jestem zajęta. - mówiłam pokazując blondynowi, by wracał na swoje miejsce.

-Oh, jasne. Miłego wieczoru. -i nie czekając na odpowiedz rozłączył się.

-Edith, wpadłam na pomysł, że może wyjdziemy na spacer? -spytał irlandczyk.

-Oczywiśćie. -powiedziałąm.

Udaliśmy się do najbliższego parku. Późna pora, co oznacza blask księżyca, gwiazd i flesza. Tak. Już było widac kilka paparazzich śledzących nas. Wkurzające.

Nie zwracając na naszych "towarzyszy" gadaliśmy o wszystkich. Podejmowaliśmy tematy, takie jak kiedyś. Nie ważne czy były powazne, czy zboczone, ważne że gadalismy RAZEM o tym.

Wszystko ma swój koniec. Obeszlismy park na około, i Niall odpowadził mnie zpowrotem pod dom.

-Dziękuje. - powiedział i mnie przytulił.

-ja tez dziękuje. To .. do zobaczenia. - powiedziałam. 

~~*~~

Kiedy nowa piosenka? Nie mogę czekać!! xoxo

Wyjdziesz za mnie?? <3 Love yaa xx

Masz chłopaka? Kiedy się ujawnicie?? Xx

Jesteś z Harrym lub Ed'em???! Proszę, odpowiedz!! <3

Z kim z chłopaków z 1D najlepiej Ci się gada!? Kocham Cię! <3

Czas na pytania z twittera, pomyślałam.

Kochanie, musisz być cierpliwa, bo już niedługo dwa nowe hity! x

Oczywiście!! Love ya too <3 x

Nie mam chłopaka. Nie spieszno mi. Będę czekać na odpowiedniego. ;) x

Nie jestem z żadnym z nich. To moi przyjaciele! Uwielbiam ich ;) x

Myślę że z Harroldem oraz Niallerem. ;) x

~~*~~

Oglądająąc film, poczułam wibrację, zwiastującą wiadomosć.

Od: Harreh. 01:26

Śpisz? xx

Mimowolnie się uśmiechnełam.

Do: Harreh. 01:28

Niestety nie ;( Nie mogę spac i oglądam 43 Movie. A ty, loczusiu? xx

Od: Harreh. 01.30

Też mam problemy ze snem ;( przytuliłbym się do kogoś... xx


Do: Harreh. 01:33

Dostajesz tyle misiaków od fanek i Ci mało? :D xx


Od: Harreh. 01:35

Oh... Nie przesadzaj ;D co ty na wypad do restauracjii jutro? xx


Do: Harreh. 01:37

Jeśli to randka- muszę odmówić. Jeśli przyjacielski wypad -z przyjemnością. xx


Od: Harreh. 01.40

No to po przyjacielsku ;3 Idź spac i się wyśpij. Dobranoc! :* xx


Do: harreh.

Ty tez już nei oglądaj pornosów.Good Night ;) xx

Tak jak mi Harry polecił, tak zrobiłam.

~~*~~

Rano przebudziłam się wyspana i wesoła. Poszłam najpierw się ogranąć a później ubrałam się w niebieskie rurki i lianą blzukę. Odsłoniłam rolety,i z telefonem w ręku ruszyłam ku kuchni. Tam czekała już na mnie Annie ze śniadaniem. Podziękowałam jej miłym uśmiechem i jedząc kanapki sms-owałam z paroma osobami. Po chwili na ekranie pojawił się napis "Harreh." 

-Tak? -spytałam przełykając ostatni kęs.

-Dzieńdobry. Będę u Ciebie za dwadzieścia minut, dobrze. -spytał takim słodziutkim głosem.

-dobrze, Haroldzie. -odparłam.

-Do zobaczenia Madam. -odpoowiedział i się rozłączył.

Nie miałam chwili odpoczynku, bo gdy byłam chwile później w pokoju, szykując się na wyjście z Harrym, mój telefon znów się odezwał.

-tak? Słucham. 

-Cz-cześć Edith. M-może masz ochotę gdzieś dziś wy-wyskoczyć? -spytał Nialler.

-Wiesz. Umówiłam się z Harrym.- odpowiedziałam z lekkim zakłopotaniem.- W ogóle wszystko okey? -upewniłam się.

-T-tak. W jak na-najlepszym. Miłęj randki. Cześć. - dwa ostatnie słowa wypowiedział ciszej, przygnebiony.

 Troszeczkę zdziwiona schowałam telefon do torebki, wziełam płaszcz i okukary przeciwsłoneczne.

Od rana miałam wrażenie że dzis czyjes urodziny, lub jakies święto.. Ale jakie?!

Wyszłam przed dom, gdzie czekał na mnie Land Rover. Podeszłam i otworzyłam drzwi. Siedział w nim Harry.

-Mmm.. Jak się ślicznie odstawiłaś. - przytulił mnie. -ale tam nie będzie ani Justina Biebera, czy Justina Timberlake'a. -powiedział i podgłośnił lekko radio.

-ale chyba jedziesz ze mną. Wystarczający powód. -odpowiedziałam i zapiełam pasy.

~~*~~

Weszliśmy do restauracjji. Harry pomówił chwile z jakimś facetem a on po chwili zaprowadził nas do stolika. Słodki loczuś, jak dżentelmen pomógł zdjąc płaszcz, powiesił go na krześle, a krzesło odsunął bym mogła usiąść. Obszedł stół do okoła i usiadł na przeciwko. Podeszła do nas kelnarka dając menu oraz zapalając świeczki. Było naprawdę romantycznie, ale... To mój przyjaciół.

-Ja poproszę Camembert z patelni grillowej zapiekany w szynce podany z przypieczonymi gruszkami. A ty Edith? -zwrócił się do mnie.

-Ja prosiłabym o Feta zapiekana z pomidorami i bazylią w pergaminie.

-Wino również? -spytała kelnerka wszystko notując.

-Tak. Myślę że poprosimy o Rjoię. - powiedział posyłając kelnerce zniewalający uśmiech.

-Więc... - zaczełam.

-Więc podoba Ci się tu? Szukałem odpowiedniej restauracji od wczoraj, od kiedy się zgodziłaś. - powiedział.

-Serio? Awww.. To strasznie słodko.- w tej chwili Hary złapał moją rękę, i spojrzał mi w oczy. Próbowałam uciec wzrokiem. Naszczęscie uratowała nas kelnerka.

Podczas posiłku w ogóle nie gadaliśmy. 

Najedzeni siedzieliśmy bez słowa. Bawiłam się rogiem serwetki, gdy znów poczułam dłoń Stylesa.

-Słuchaj Edith. Ja wiem że może mnie nie lubisz czy coś, ale czemu nie chcesz dać nam szansy? -spytał,a z każdym jego słowem, głos robił sie taki jakby zbliżał się do urwiska.

-Harry. Lubię Cię. Bardzo Cię lubię. Jestes miły i w ogóle, ale mam przeczucie że to nie wypali.

-Podobasz mi się. -wypalił. - Myślałem że zadziała na Ciebie czar Walentynek. - powiedział i PRAWIE niezauważalnie, wytarł serwetką łzę.

-Oh Harreh. Słuchaj. Zasługujesz na lepsza dziewczynę. -teraz to ja chwyciłam jego dłoń i delikatnie głaskałam kciukiem.

-Ty ty -pociągnął nosem- jestes najlepsza.

-Kurcze Harry! Kochany loczusiu! Weź się w garść! Badżmy przyjaciółmi, okey? Będziesz mógł do mnie przychodzić kiedy zechcesz. Proszę... - powiedziałam szeptem ostatni wyraz.

-Dobrze. Przytulimy się po przyjacielsku? -spytał już ze swoim chytrym uśmieszkiem. Spełniłam jego prośbę. -Pocałujesz mneiw policzek po przyjacielsku? -spytał znowu. Ja przewróciłam oczami i spełniłam jego prośbę. -Buziak w usta i koniec. -powiedział.

-O nie mój drogi. Idziemy na spacer? Jest śliczna pogoda. - powiedziałam spoglądając przez okno. Czternasty luty a słoneczko probuje sie przebić przez grube warstwy chmur.

-Nie wiem czy to dobry pomysł. -powiedział niepwnie patrząc się na swój telefon. Po chwili mi go pokazał. Strona informacyjna, z naszymi wspólnymi zdjęciami i napis " Romans nastoletnich gwiazd?"

~~*~~

-Hahaha! Tak to było dobre! -Śmiałam się lekko wstawiona. Własnie weszłąm do domu chłopców z Harrym trzymającego mnie w pasie, bym nie upadła.

-jak tam? -spytał Zayn siedzący w salonie

-Dobrze. Wiesz że słońce widać, gdy świeci? -spytałam.

-Żartujesz?- powiedział z sarkazmem Liam i się zaśmiał. -może się połóż i wytrzeźwiej.

-Zaraz przyjdę. -mruknął Niall, wstał i poszedł na góre.

~~*~~

W czym jestem gorszy od Harrego, pomyślałem. Wszedłem na Twittera. No tak. W trendsach Hedith. Cyzm prędzej to wyłączyłęm i próbowałem wymyśleć, co by zrobić, żeby wybrała mnie, a nie jego. Jak na złość na korytarzu us;yszałęm głos Edi.

-Jestes cholernie przystojny Styles. Ciekawe czego nie masz dziewczyny... - powiedziała a po chwili było słychać.. mlaskanie? Całowali się?! 

Po moim policzku spłyneła łza. Bezsilność. Tylko to mi teraz towarzyszyło.

Może gdybym zmienił się na gościa, pozbawionego uczuć, pozdrywającego wszystkei dziewczyny, a później je raniąc, Edith by sie mną zainteresowała...?

Zbiegłem szybko na dół.

-Zayn. Musisz mi pomóc...

Witajcie kochani.

Tu Edith.

Po 1. chciałam przeprosić że długo nic tu nie dodawałam.

Po 2. że baaardzo słaby rozdział, ale w następnym będzie więcej akcjii i czułośći ;) (if u know what I mean)

Po 3. Chciałam się psytać, czy wiecie co może się dalej wydarzyć...

PROSZE O KOMENTARZE! MOTYWUJĄ DO DALSZEJ PRACY ! LOVE YAAA <3